- вурседылме
- 1. прич. от вурседылаш.2. в знач. сущ. ругань, брань, ругательство, осуждение. Вурседылме денак эрта шонышым. О. Тыныш. Я думал, что обойдётся только руганью.3. прил. бранный, ругательный. А Чурамытшын йолташыштлан тудо (Байглыч) вурседылме мутым чаманен огыл. К. Васин. А друзьям Чурамыта Байглыч не жалел бранных слов.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.